De nieuwe fase van VVAC 4 duurt lang kan er dit seizoen wel achter aan worden geplakt. Net als het schrijven van een verslag, een interview, stoere praat na de training tegen de jongens van VVAC 3 of een overwinning met het eigen team. De afgelopen maanden waren maanden waarbij de leiding wekelijks langer bezig was met het regelen van 11 spelers, dan dat de wedstrijd duurde. Waar we soms werden overlopen door de veteranen in de training. Het oorlogschip VVAC 4  was vaak niet veel groter dan een reddingsbootje. Het waren maanden voor de bijters, voor de mensen die geloven dat 4 ook een podiumplaats kan zijn. Maanden waarin geloof in onszelf veranderde in een droom. Sommige spelers en leiders noemen het meest dramatische seizoen ever. Je kunt het ook het begin van iets nieuws noemen. Klinkt wat positiever. Het waren lange maanden en het duurt lang, zeker. Maar hoop is niet ver weg. Want veel dingen die goed zijn, duren lang. 

Met weemoed werd voorafgaand aan de wedstrijd Groot-Ammers 3 - VVAC 4 teruggedacht aan het kampioensjaar 2012/2013 waar de kiem werd gelegd voor deze wedstrijd. Vergezocht, maar ja, excuses zijn soms ver te zoeken. Met 12 man reisden we af naar het sportpark Gelkenes aan de Lek waar we aantraden tegen de geel zwarte ploeg die qua leeftijdsgemiddelde ons nog deed terugdenken aan de vakanties in Blankenberge en Renesse. Ook al was Koningsdag meer in het biernadeel voor Groot-Ammers 3 dan voor VVAC 4 met vooral papa's die voor twaalven op bed liggen was de achterstand op het veld al snel een feit. Niet in de stand, maar wel qua felheid, passes en wil om te winnen. Kevin Kortleve stond op goal met voor hem William, Ronald, Stefan, Harrie, Jeroen v M, Martijn, Ronnie, Andre, Machiel en Diede. Op de bank zaten leider Joeri, Menno, Donnie (een kwartier), Otto (met spuit in enkel) en later kwamen daar nog Jeroen de Jong en Ard bij. VVAC 4 begon goed. Een paar sterke combinaties leidden niet tot kansen, wel tot zelfvertrouwen. Zowaar begon de ploeg onder aanvoering van Martijn de Jong die het minst graag wilde verliezen vandaag, naar voren te voetballen. Maar Groot-Ammers had uiteindelijk de goal te pakken. Nadat ongeveer vier man half of niet een duel aangingen werd er met speels gemak een 1-0 ruststand gecreëerd. 

Het verhaal van Joeri in de rust bracht geen verandering teweeg in de felheid, wel in geluid. Ard kwam de boel qua stem op links versterken, Andre kreeg gelukkig last van zijn achillespezen en werd in de loop van helft 2 gewisseld voor Brian en Jeroen de Jong viel samen met Otto nog in om speelminuten te maken. Want van voetballen konden we in de tweede helft niet echt meer spreken. We werden aan alle kanten overklast. Brian was zaterdagochtend teruggekomen van zijn vakantie uit Curaçao, maar...ach, laat maar.  En ook al viel het soms nog wel mee, dan was dat omdat de bal uit was of omdat we niet aan de realiteit wilden dat het na 83 minuten toch echt 5-0 was. Zes minuten voor tijd scoorde Ronnie voor de vorm nog de 5-1, maar de scheidsrechter vond dat het na 84 minuten voetballen wel genoeg was en floot af. Voor VVAC 4. En daar is het verlies van wedstrijd 9. Totaal heeft VVAC 4 nu 16 wedstrijden gespeeld, 4 gewonnen, 3 gelijk en een doelsaldo van - 25. Soms is het goed om de realiteit onder ogen te zien en het even op te schrijven. Het hoogtepunt vandaag was het begin van de wedstrijd en het feit dat gebroeders De Jong weer eens samen voetbalden. Maar zoals gezegd hoop is nabij.

Niet alleen omdat het seizoen bijna ten einde is, maar omdat er dingen gebeuren die weleens verdomd goed uit kunnen gaan pakken in 2019. Driekwart van leiding is ontslagen, degradatie is een optie, Menno en Tuit zijn de nieuwe loopjongens/leiders van VVAC 4, we winnen weer met gemak in de training van de veteranen en we tellen inmiddels 16 man voor het nieuwe seizoen. Dat geeft hoop. En er is verlies. Gebroeders de Jong gaan stoppen, net als Stefan Breedveld en nog 7 minder actieve voetballers van VVAC 4. En dat is op zijn zachtst gezegd beroerd. Daarover later meer, eerst de hoop, en de volgende wedstrijd die we denk ik gaan winnen. Thuis, komende zaterdag tegen Peursum 2. Om 14.30 uur. Plek genoeg langs de lijn. 

VVAC 4

Jeroen van Muijlwijk