Het weer op zaterdag 24 november voorspelde eigenlijk de uitslag van de wedstrijd tegen Nieuw-Lekkerland 7 al. Het was koud, maar niet superkoud. Bewolkt maar toch niet regenachtig. Bij zo’n eentonig weertje hoort eigenlijk een gelijkspel. Maar het wedstrijdverloop was allesbehalve grijs en grauw.

Het was namelijk een wedstrijd met twee gezichten – omdat één gezicht de eerste helft ontbrak: inderdaad EJ: onze Exceptionele Jager bijgenaamd Erik-Jan. Als compensatie was er langs de zijlijn een nieuw gezicht: Machiels geliefde Roxanne. Hij stond als spits een paar wedstrijden bij het vijfde droog, wellicht dat zij de kou durfde te trotseren en haar manlief wat morele steun wilde geven. Machiel legde daarom nóg meer ijver in zijn spel, maar helaas deed haar aanwezigheid hem niet tot grotere hoogte stijgen dan zijn lengte. Trouwens Henk-Jan: volgende thuiswedstrijd verwachten wij joúw zes vrouwen!

Zwak
Gelukkig stond verder al het publiek dat op De Put aanwezig was met de rug naar ons toe. Want het hele team was zwak. De eerste helft werden we namelijk afgetroefd op alle fronten, vooral op het gebied van inzet en beleving. Op basis van de stand in de competitie zouden we makkelijk van de tegenstander moeten winnen, maar daar bleek in de eerste helft niets van. Onze achterhoede miste ook nog eens ‘Mighty Mark’, omdat we ook nog wel eens aan ontwikkelingshulp doen voor VVAC 3. En omdat Boon met de wedstrijd eerlijker lijkt te vlaggen – zijn bijnaam wordt nog eens Heilig Boontje (hoewel ‘-tje’ nog wel even zal duren), waren de tegenstanders bij elke aanval gevaarlijk. De ruststand was dan ook terecht: 0-2.

Geloof
De hoop op een comeback mét EJ in onze gelederen leek aan het begin keihard de kop ingedrukt te worden door een zondagsschot (dat een dag te vroeg kwam) van de Nieuwlekkerlanders: 0-3.

Toch gaven we de moed niet op. Plotseling raakte Marien per ongeluk de bal een keer goed bij een poging van afstand: 1-3. Het geloof keerde terug, wat hij als dominee natuurlijk niet erg vond. Nog een halfuur om de kloof te overbruggen!

Even kreeg het team weer een domper te verwerken toen Aldwin midden in een veelbelovende aanval over de rechterkant een reiger nadeed en op één been verder hinkelde. Hamstringblessure! Wat is er trouwens toch met die rechtsbuitenpositie aan de hand? Eerst Jeroen met zijn knie en nu Aldwin die uitvalt met een serieuze blessure. Gelukkig is daar altijd nog Sander de bliksemschicht. Ook nu was hij als invaller net zo snel als zijn auto.

Na een aanval over rechts viel de bal goed voor de altijd gevaarlijke aanwinst Matthijs die de bal met een bekeken wippertje en met veel gevoel over de keeper wipte waardoor de bal tergend langzaam in het doel rolde.

Bi een schaarse counter keek keeper Arjan vanuit geslagen vanaf de grond de voorzet van de hem gepasseerde aanvaller gelukkig voorlangs. Ook een kwaliteit van de verder weer prima goalie.

Met de al gedouchte André als slot op de deur in plaats van HJ die moest werken gaven we geen kansen meer weg.

Slangenmens
Onverstoord gingen we verder met aanvallen. En de beloning kwam! En van wie anders dan ons veelscorende, veelkoppige slangenmens Anne-Jan. Van alle markten was hij thuis: achter en voor was hij te vinden. hij haalde in de tweede helft zelfs een aantal keren de achterlijn. Maar zijn grootste wapen is toch wel zijn enorme kopkracht. Heerlijk knikte hij een mooie corner van Matthijs binnen. Bijna had hij zelfs de winnende op zijn hoofd, maar die kon op de doellijn weggehaald worden.

Vlak voor tijd werd nog onsportief maar professioneel een bijna doorgebroken Erik-Jan vastgehouden op een manier waar zijn Saskia nog wat van kan leren. De verder uitstekende scheids Peter, die fluit zoals hij zelf speelt, bekende naderhand dat hij geen gele kaarten op zak had. De vrije trap zeilde rakelings over de kruising.

Meer zat er helaas niet meer in. Al met al hebben we als team, ook degene die niet in dit verslag genoemd zijn, veerkracht getoond en konden we met een goed gevoel terugkijken op deze pot.